Sunce je jučer zašlo, “potonulo” u Sredozemno more, gledano sa tel-avivske geogr. širine, u 16.45 h. Od sada će se polako tačke zalaska pomijerati prema Sjeveru, što znači da će dan postajati duži. Malo čudno, i na prvi pogled neobično, početkom zime i nastupom najhladnijih dana, krećemo se prema ljetu. Skupa sa Suncem, sa svim solsticijima i perihelima, putujemo eliptičnom periferijskom putanjom kroz Mlječni put brzinom od 230 km/h, na udaljenosti od 26.000 svjetlosnih godina od centra naše galaksije. Nagib Zemljine osi u odnosu na galaktički ekvator iznosi 23.5 stepena. Svakih 25.868 godina, os ispiše pun krug. Tada se na putanji (zvanoj Precesija, ili put kroz Zodijak) događa poklapanje rotacijske osi Zemlje s galaktičkim ekvatorom. Taj proces traje dvadesetak godina (posljednje poravnanje bilo je 23.12.2012. god). Prema astronomskom proračunu zadnje ledeno doba moglo se dogoditi 9250. god. p.n.e. Do tada vladala je na čitavoj sjevernoj hemisferi izuzetno blaga klima, računajući i subarktičke predjele. Da li idemo u susret dugom ljetu, ili, dugoj zimi…?
U tim razmjerima šta predstavlja “Nova godina”? Nekome puno, dok veganima znači svirepo pogubljenje desetak milijardi duša (prasići, jagnjad, telad, ćurke, patke, ribe, a snobovi višeg ranga zadovoljiće se afrodizijacima pravljenim od jezika ptica pjevačica, nosorovog roga, peraja morskog psa, i tome sl.). To je u stvari “praznovanje” povijesnih i astronomskih falsifikata. Da stvar bude gora, takvih “novih godina” ima nekoliko (katolička, pravoslavna, jevrejska, muslimanska, kineska…), pa sva žrtvovanja treba pomnožiti sa brojem globalnih praznovanja. Zatim slijede “Uskrs” i “Vaskrs”, slave “svetaca”… Čast Hristu, Isi, ali datumi Pesaha, odnosno “Pashe” su grubo naštimani od strane Rima koji je predao Hrista u šape židovskom notornom klero-kriminalcu i srebroljupcu Kajafi. Papa Silvester Prvi je pak uživao u ljudskoj krvnoj žrtvi (o tome više u mom tekstu “Paganska poema”, http://tacno.net/sarajevo/marjan-hajnal-paganska-poema-2/). Na već ionako opustošenim šumskim lokalitetima nemilosrdno će se “u ime Hrista” posjeći deseci miliona mladih jelovih stabala. Pridoda li se svemu do nivoa doktrine razvijena “teorija” liječenja mamurluka, nakon nekoliko milijardi ispijenih boca raznih vrsta alkoholnih pića (one plastične od sokova plutaće površinom rijeka i jezera) od čega basnoslovno profitira narko-mafija, a koju direktno reketira mafija višeg ranga, ona vladajuća, preostaje samo da se zaključi da slavoljubivi ljudi ritualno slave drevno pagansko Božanstvo Smrti. Politizirani kler puni svoje tezore zahvaljujući ljudskoj naivnosti i neznanju, ali i kada znaju, isti se slijepo-fanatično-zadrto pozivaju na “tradiciju” (!?), sentimentalno se vezujući za dječju radost (kao da djeca ne trebaju poklone u vidu pažnje i ljubavi tokom cijele godine). Na kraju, kako da korijen sofisticirane pedofilije i kult smrti imaju ikakve veze sa pažnjom i ljubavlju prema djeci? Nisu li u toj projekciji vječito nedorasle djece skriveni auto-destruktivni anticivilizacijski porivi oslobađanja svakog zla, u ime “svojih” “svetaca”, “svoje” “slave”?
Za Sunce je ta mizerija krvožednih kreatora najcrnje magije irelevantna, ono revnosno životodavno kruži sa svojom braćom i sestrama oko centra svima, nažalost zajedničke, Galaksije.