Po predanju starih stanovnika Visokog, Aliđun je, ustvari, veliki visočki praznik kojeg obilježava bošnjačko stanovništvo, istovremeno kada kršćani proslavljaju Ilindan, a za ovaj praznik zanimljivo je i predanje koje kaže da su do prije stotinu godina i bošnjačko stanovništvo i hrišćani ova dva praznika proslavljali zajedno.
U predanju se, nadalje, kaže kako se Aliđun proslavljao u prirodi i pored rijeke Bosne, velikim narodnim okupljanjima koja su bila ispunjena pjesmom, muzikom i veseljem, što je predstavljalo godišnju radost svih stanovnika Visokog, dan kada se stvarala posebna atmosfera u Visokom i kada su svi uživali u ašikovanju i druženju, pa je tako drugi august predstavljao posebnu draž za sve građane Visokog i okolnih gradova, te se za ovaj dan uvijek govorilo: “Do podne Ilija, od podne Alija.”
Tokom posljednjih godina, još iz vremena stare Jugoslavije, ovaj dan je sve više prerastao samo u Dane trgovine, popularni vašar, čime se zaboravilo na stare teferiče i igranke koje su pokazivale narodni raskoš i sjaj grada Visokog, pa tako ova tradicija sve manje dotiče stanovnike Visokog, koji su pod uticajem drugih kultura zaboravili na ovaj veliki praznik Visokog. Posebno u proteklih nekoliko godina izražena je sve manja posjećenost i samog vašara, ali i Aliđuna, jer sve manje ljudi drži do ove tradicije. Običaj da se gradski parkovi i zelene površine ispune buljukom djece i građanima koji se “goste” svim specijalitetima izloženim na visočkom vašaru polahko izumire i nestaje, a visočani svoju tradiciju zaboravljaju prepuštajući drugima da vode brigu o njoj.