Stećci su dokaz bogate kulturne, ali i prirodne baštine, zbog čega su i predloženi na listu zaštićene svjetske baštine UNESCO-a. Često su smješteni u netaknutom prirodnom okruženju, na otvorenim prirodnim prostranstvima ili u šumi.
Stećci predstavljaju najbolje očuvan i originalan umjetnički izraz srednjovjekovne sepulkralne umjetnosti. Na područjima gdje su nastali, stećci odražavaju prožimanje različitih kulturnih utjecaja od druge polovine 12. do 16. stoljeća. Kao takvi stećci sadrže utjecaje katoličkog zapada i pravoslavnog istoka.
Na stećcima, uronjenim u srednjovjekovnu evropsku kulturu, historijski kontekst i specifičan regionalni prostor, možemo pronaći i tragove ranijih utjecaja. Ipak, kao cjelina stećci su jedinstven fenomen srednjovjekovne evropske umjetničke i arheološke baštine.
Njihova osnovna specifičnost je u njihovom broju, a prema posljednjim zvaničnim podacima, u BiH je registrovano blizu 60.000 stećaka, neuporedivo više u odnosu na zemlje regiona. Pretpostavlja se da ih je nekada bilo i više od 100.000, ali zub vremena nisu preživjeli.