Početkom aprila 1936.g u visočkom kožarskom miljeu došlo je do značajne uzbune koja je mudro iskorištena kao radnički bunt, a u stvari bunt je bio uperen ka očuvanju trenutne privatničke razine, očuvanju zastarjelih tehnoloških procesa koji su diktirani zastarjelom tehnologija i očuvanjem začahurenih buržoasko porodičnih odnosa. Tadanji vlasnici visočkih kožara uz potporu Udruženja zanatlija i Trgovačkog udruženja je iniciralo i zakazalo zvanični štrajk-bolje rečeno protest protiv „ Bate“ koji je tehnološkom konkurencijom potpuno onemogućio rad kožara, obućara i opančara.Zvanični organizatori i izvršioci protesta su donijeli odluku da se na dan protesta sve radnje zatvore, a svi vlasnici i radnici, kožari i trgovci, nađu u povorci sa parolama, zastavama i slikom kralja i organizovano upute pred sresko načelstvo gdje će biti predat zvaničan pismeni protest u kom se traži daljnja zabrana rada „Bate“ a naročito prodavnice u Visokom.
Prije toga izlozi radnje „Bata“ na Sebilju bili su polupani nekoliko puta ,a radnja demolirana.
U protestu su prednjačili nezaposleni radnici sa nametnutim uvjerenjem da je za to kriv „Bata“ .Sam protest nije imao političkog značaja sem ako se ne shvati da je bio uperen u odbranu grupe poslodavaca koji su i bili inicijatori protesta i nemilosrdniji nego i jedan evropski industrijalac. Bez obzira na stvarno odvijanje situacije , može se shvatiti da je protest bio uperen protiv režima uopšte jer su radnici mimo protokola osjetili pozadinu i uzvikivali
„ Dole krvopije, dole kapitalistički eksploatatori, dajte nam rada i hljeba, dole akcionari „Bate“, dole ministri koji štite akcionare“.
Isti dan iz Sarajeva je javljeno od nekih sindikalnih funkcionera da radnici nisu trebali učestvovati u protestu jer je očito da protest nije konstruktivan i u interesu radnika jer štiti poslodavce sa zaostalom „vrstom“ rada koji je isto toliko smetnja u organizovanju radnika u radnički sindikalni pokret.
Sutradan su protesti nastavljeni uz prisustvo između 80-120 zaposlenih i nezaposlenih radnika koji su na svoj,radnički način, nastavili proteste noseći preostale parole od prethodnog protesta sa zastavama uz gromoglasne uzvike protiv besposlice krenuli pred sresko načelstvo gdje ih je dočekalo 10-15 naoružanih žandara.Tu je došlo do opšteg meteža, naguravanja i otimanja zastava i transparenata uz zahtjev da se protest prekine.
Žandari su uspjeli rasturiti protest i u dva naredna dana uhapsiti 24 radnika koji su ostali u zatvoru od 2-10 dana.Ostalo je zabilježeno da su između ostalih bili zatvoreni Šahinović Džemal, Vranac Arif, Meho Patak, Bukurević Zahid , Kavazović Suljo.
Iz zabilješki,
„ Razvitak Sindikalnog- radničkog pokreta u Visokom između dva rata 1918-1945.g“..
Goran Čakić