Bejtulah Rustemovic Bejto, rođen 1941 Gostivarsko-Makedonija. Najmlađi brat u familiji Bejtulahi odnosno familijarnoj lozi Kica je živio zajedno sa dvojicom starije braće Nazmija i Garipa. Po povratku iz vojske 1963.godine prvi put dolazi u Visoko gdje je radio i živio (već od 1959.) i tu ostaje kratko (nekoliko mjeseci) poslije čega nastavlja svoj rad u Rijeci gdje je boravio i radio oko dvije godine.
Nakon toga na insistiranje Nazmija on dolazi u Visoko krajem 1964. i tu ostaje do svoje smrti 2002. U Visokom upoznaje svoju suprugu Aišu i sa njom osniva porodicu i imaju troje djece, Zehru, Edina i Zanu. U Visokom je brzo bio prihvaćen i od najuglednijih građana a posebno sportskih radnika i sportista. Njegovi počeci u Visokom vežu se sa velikim naklonom i ljubavlju prema sportu, a polazeći od tadašnjih sportskih generacija Sirćo, Limo, Ihtijarević, braća Glišić, braća Dubovina Mirko i Radomir, Zečević pa sve do posljednjih generacija koju su sačinjavali tada mlađi naraštaji Vukičević, Kulović, itd..
Poslije mu se ispunjava i njegova životna želja da i njegov sin Edin obuće Bosnin dres. Jednostavno visočka BOSNA je predstavljala njegov razlog življenja. Ovaj dio njegove biografije se ističe zato što je on cijeli svoj zivot u Visokom posvetio fudbalu, iako u to vrijeme je Visoko bilo bogato i drugim sportskim aktivnostima kao što je rukometni klub VITEKS (član tadašnje Jugoslovenske prve lige), no Bejto je bio općinjen fudbalom jer je i neposredno komunicirao sa tadašnjim protagonistima sportskog života u ovom gradu.
Možda se moze slobodno reći da je najvažniji doprinos u sportu bio period rukovođenja u FK ZANATLIJA – Visoko čiji bio i predsjednik uprave nekoliko godina i taj period se računa kao jedan od najboljih momenata njegovog života kao sportskog aktiviste gdje je neposredno utjecao na tokove razvoja kluba.