Najgori scenariji su uključivali podizanje nivo mora za 52 do 98 cm do 2100., ali nova studija upućuje da bi stvarno povećanje moglo iznositi metar i po, što bi predstavljalo veliku prijetnju gradovima od New Yorka do Šangaja.
Nastavi li se emisija stakleničkih gasova sadašnjim tempom, zbog otapanja antarktičkog leda razina mora bi se do 2100. godine mogla povećati za metar i po, odnosno za pola metra više nego što se ranije predviđalo, pokazalo je istraživanje čiji su rezultati objavljeni u časopisu Nature.
Naučnici koji se bave klimatskim promjenama s dva američka univerziteta, Robert DeConto sa Univerziteta Masačusets u Amherstu i koautor studije Dejvid Polard s državnoga Univerziteta Pensilvanija ističu da bi takva promjena mogla predstavljati pravu katastrofu za veliki broj gradova koji se nalaze na niskoj nadmorskoj visini, prenosi časopis Nature.
Po izvještaju Grupe međuvladinih stručnjaka za klimatske promjene (Giec) iz 2013. najgori scenariji su uključivali podizanje nivoa mora za 52 do 98 cm do 2100., ali nova studija upućuje da bi stvarno povećanje moglo iznositi metar i po, što bi predstavljalo veliku prijetnju gradovima od New Yorka do Šangaja. Podsjećaju da je dobra vijest što je u zadnje dvije godine uzastopno evidentirano smanjenje emisije stakleničkih gasova koje bi trebalo usporiti proces otapanja leda na Antarktiku. Po novoj studiji, koja se djelimično temelji na evidenciji nivoa mora i okeana u interglacijalnom razdoblju prije 125.000 godina, samo led s Antarktika bi mogao uticati na povećanje nivoa mora za 64 do 114 cm do 2100., što je najgori UN-ov scenario kada su posrijedi posljedice emisije stakleničkih gasova.
Jedan od faktora o kojem se nije vodilo toliko računa u prethodnim UN-ovim izvještajima jer se pretpostavljalo da će većina leda na Antarktiku ostati zaleđena, je proces hidrauličkog frakturisanja, pri kojem se na ledenim policama stvaraju bazeni s vodom koja potom curi duboko u unutrašnji dio sante, ponovo se zamrzava te zbog visokog pritiska utiče na njeno drobljenje.
Zbog toga led na Antarktiku vjerovatno brže klizi u more, smatraju Naučnici. Anders Leverman, stručnjak s Instituta za istraživanje klimatskih uticaja iz Potsdama, koji nije učestvovao u istraživanju, pozdravio je rezultate studije kao poticaj za dalje istraživanje hidrauličkog frakturisanja na Antarktiku.
“U vrijeme kada su srednje temperature bile jedva nešto više nego danas, nivo mora bila je puno viša”, a to je između šest i devet metara za vrijeme zadnjeg interglacijalnog razdoblja, podsjetili su naučnici.
“Ako se emisija stakleničkih gasova nastavi sadašnjim tempom, nivo mora će se do 2100. povećati oko metar, a samo jedan vijek kasnije za 13 metara”, predviđaju.
Ali ako se emisija smanji kako bi se zagrijavanje ograničilo na dva Celzijusova stepena u odnosu na predindustrijsko vrijeme, ne bi smjelo biti daljih promjena, a nivo mora bi se do 2500 podigao za samo 20 cm. Na samitu o klimatskim promjenama održanom u novembru prošle godine u Parizu međunarodna zajednica je postavila zadatak da se globalno zagrijavanje ograniči na dva stepena Celzijusa u odnosu na predindustrijsko vrijeme, što je prag iznad kojeg stručnjaci predviđaju nepovratne i dramatične posljedice za brojne regije planete.
Nastavi li se emisija stakleničkih gasova sadašnjim tempom, zbog otapanja antarktičkog leda razina mora bi se do 2100. godine mogla povećati za metar i po, odnosno za pola metra više nego što se ranije predviđalo, pokazalo je istraživanje čiji su rezultati objavljeni u časopisu Nature.
Naučnici koji se bave klimatskim promjenama s dva američka univerziteta, Robert DeConto sa Univerziteta Masačusets u Amherstu i koautor studije Dejvid Polard s državnoga Univerziteta Pensilvanija ističu da bi takva promjena mogla predstavljati pravu katastrofu za veliki broj gradova koji se nalaze na niskoj nadmorskoj visini, prenosi časopis Nature.
Po izvještaju Grupe međuvladinih stručnjaka za klimatske promjene (Giec) iz 2013. najgori scenariji su uključivali podizanje nivoa mora za 52 do 98 cm do 2100., ali nova studija upućuje da bi stvarno povećanje moglo iznositi metar i po, što bi predstavljalo veliku prijetnju gradovima od New Yorka do Šangaja. Podsjećaju da je dobra vijest što je u zadnje dvije godine uzastopno evidentirano smanjenje emisije stakleničkih gasova koje bi trebalo usporiti proces otapanja leda na Antarktiku. Po novoj studiji, koja se djelimično temelji na evidenciji nivoa mora i okeana u interglacijalnom razdoblju prije 125.000 godina, samo led s Antarktika bi mogao uticati na povećanje nivoa mora za 64 do 114 cm do 2100., što je najgori UN-ov scenario kada su posrijedi posljedice emisije stakleničkih gasova.
Jedan od faktora o kojem se nije vodilo toliko računa u prethodnim UN-ovim izvještajima jer se pretpostavljalo da će većina leda na Antarktiku ostati zaleđena, je proces hidrauličkog frakturisanja, pri kojem se na ledenim policama stvaraju bazeni s vodom koja potom curi duboko u unutrašnji dio sante, ponovo se zamrzava te zbog visokog pritiska utiče na njeno drobljenje.
Zbog toga led na Antarktiku vjerovatno brže klizi u more, smatraju Naučnici. Anders Leverman, stručnjak s Instituta za istraživanje klimatskih uticaja iz Potsdama, koji nije učestvovao u istraživanju, pozdravio je rezultate studije kao poticaj za dalje istraživanje hidrauličkog frakturisanja na Antarktiku.
“U vrijeme kada su srednje temperature bile jedva nešto više nego danas, nivo mora bila je puno viša”, a to je između šest i devet metara za vrijeme zadnjeg interglacijalnog razdoblja, podsjetili su naučnici.
“Ako se emisija stakleničkih gasova nastavi sadašnjim tempom, nivo mora će se do 2100. povećati oko metar, a samo jedan vijek kasnije za 13 metara”, predviđaju.
Ali ako se emisija smanji kako bi se zagrijavanje ograničilo na dva Celzijusova stepena u odnosu na predindustrijsko vrijeme, ne bi smjelo biti daljih promjena, a nivo mora bi se do 2500 podigao za samo 20 cm. Na samitu o klimatskim promjenama održanom u novembru prošle godine u Parizu međunarodna zajednica je postavila zadatak da se globalno zagrijavanje ograniči na dva stepena Celzijusa u odnosu na predindustrijsko vrijeme, što je prag iznad kojeg stručnjaci predviđaju nepovratne i dramatične posljedice za brojne regije planete.