Brojni astronauti primijetili su da im Zemlja postaje pomalo mutna dok su bili na misijama u Međunarodnoj svemirskoj stanici /MSS/, ali se nisu usudili prijaviti takve probleme.
Medicinska istraživanja pokazala su da bivši astronauti imaju “pljosnatije” oči i prošireni očni živac.
Neke teorije navode na zaključak da slaba gravitacija dovodi do skupljanja tečnosti u glavi.
Ruski astronauti su zato pribjegli korištenju vakuumskih pantalona koje povlače tečnost nazad u noge.
U poređenju sa onima koji nikad ne napuste Zemljinu orbitu, astronauti koji lete na MSS i ostaju duže u svemiru imaju četiri ili pet puta veći rizik od smrti od kardiovaskularnih bolesti.
Bestežinsko stanje može objasniti neke kratkoročne rizike od bolesti srca, ali ne objašnjava zašto su astronauti na dalekim putovanjima izloženi toliko većem riziku.
Jedan od problema su i razne bakterije ili virusi. Mikrobima bi slaba ili nepostojeća gravitacija mogla biti veoma povoljna.
Smrtonosne bakterije kao što je stafilokoka ili salmonela pokazale su se i do sedam puta jačim u svemiru nego u istim uslovima na Zemlji.
Već dugo astronauti se žale da imaju problema sa kožom nakon povratka iz svemira.
Istraživači su nedavno uspjeli da uz pomoć posebnih lasera otkriju šta se događa ispod kože astronauta. Mjerenja su pokazala znatno povećanje proizvodnje kolagena i gotovo 20 odsto smanjenja gornjih slojeva kože.
Astronautima je ugrožen i DNK – zabilježene su neke trajne promjene u njihovom DNK zbog izloženosti svemirskom zračenju tokom dužih boravaka u svemiru.
Za sada ne postoji konkretna zaštita od zračenja i astronauti bi mogli biti izloženi ogromnim količinama svemirske radijacije tokom putovanja na Mars, navode naučnici.
Najveću opasnost predstavlja, možda, sindrom solipsizma, odnosno mentalni problem.
Ovaj sindrom identifikovan je kao jedna od ozbiljnih opasnosti za astronaute tokom dugih misija daleko od Zemlje.
Oboljeli od tog sindroma u jednom trenutku postanu uvjereni da čitav svijet izvan njihovog uma nije više stvaran, pojašnjavaju naučni portali.