Najnovije izvršenje sudske odluke po kojoj “Zovko oil” izuzima od JP “Aerodrom” Visoko trideset cisterni za gorivo, samo je nastavak agonije ratne vizije onih koji su se igrali šerijatske Bosne i Hercegovine u Visokom. Nakon što smo objavili Rješenje Općinskog suda u Visokom na osnovu kojeg je “Zovko oil” proteklog vikenda izuzimao pomenute cisterne na više adresa pokušavali smo saznati tačnu cifru bačenog budžetskog novca po ovom pitanju svih proteklih godina. Na adresama za koje smo smatrali da bi mogli nešto znati nismo ništa saznali, ili bolje rečeno, saznali smo koliko i vijećnica Amra Babić kada je pitala koliko pojedini uposlenici zarađuju u Općini mimo redovne plate? Odgovor nikad nije dobila iako je pitanje postavila na jednoj od zvaničnih sjdenica OV Visoko. Ono što pouzdano znamo je da se radi o cifri koja prelazi 10 miliona KM poreznog novca! Oni koji su imali viziju i pravili aerodrom u Visokom, i to kao Udruženje građana, su dobro skriveni iza raznoraznih odluka OV Visoko. Svugdje u svijetu aerodrome prave veliki konzorciji, iza svakog sličnog projekta stoji ozbiljna država, a Visoko se udostojilo kao opština da pravi međunarodni aerodrom sa ambicijom da zamjeni sarajevsku zračnu luku!? Preambiciozno mora se priznati i jedinstveno u cijelom svijetu. Sve bi to i dobro bilo da je to radio neko vlastitim novcem, da nije na istom tom “aerodromu” svercovao gorivo, oružje, sakrivao se od prave vojne linije, skrivajući se od vlastitih žena i ujedno kurvajući na istom, da nije rušio kuće, stadione, izmještao pravoslavna groblja … Najnovije informacije kažu da je v.d direktor KTK Visoko, Asmir Hodžić uvidom u dokumentaciju konstatovao da je velikim dijelom i KTK vlasnik tog famoznog “aerodroma” odnosno prinudno oduzete zemlje na Paljikama.
Nevjerovatno je koliko je SDA iz tog vremena radila na štetu Visokog (čije posljedice rada se u današnje vrijeme i najbolje očituju), i to ne samo po pitanju aerodroma, nego svih javnih preduzeća čiji je osnivač Opština. Pojednostavljeno rečeno, podobni pravnici tog vremena su radili ugovore po kojima Opština i javna preduzeća zajdnički ostvaruju prava i dobit, dok posljedice gubitaka snosi samo Opština, odnosno građani Visokog kao porezni obveznici!? Međutim onda se desilo nešto što u SDA nisu predvidjeli, a to je veliki izborni poraz 2000-te godine, a uz samo svitanje tog poraza održana je i posljednja sjednica tadašnjeg saziva OV Visoko u narodu poznata kao “Veš mašina”. To je bila sjednica u kojoj je SDA i tadašnji načelnik “oprala” sav svoj prljavi veš, koji su malim dijelom prljali i oni koji su sjedili s njima u vlasti deset godina i kao vjerni poslušnici mirno posmatrali sve nelegalnosti dižući ruke u vijeću i podržavajući iste. Tada je Visoko od SDP-a očekivalo puno više od blijede četiri godine u kojima su se u prvoj sedmici vlasti posvađali izvršna i zakonodavna SDP vlast zajedno sa Opštinskim odborom. Četiri godine vladavine SDP-a u Visokom nisu dale odgovore niti na jedno važno pitanje zbog kojeg su ih građani i doveli na vlast, sve je ostalo kako je bilo. Na sjednicama vijeća gdje su javna preduzeća podnosila izvještaje o poslovanju i o kojima se raspravljalo, JP “Aerodrom” Visoko dostavljao je samo jedan bijeli papir na kojem bi pisalo …”stanje bez promjene kao i ranijih godina” uz potpis direktora Kenana Jusufbašića. SDP je sve to tolerisao i nije imao snage za razmrsi onih 67% koje je SDA 1997 dodijelila djl.BIO, odnosno onih 33% kojih je kao vlasnik Opština Visoko. U novcu to je izgledalo 37 miliona KM u odnosu na 18,3 miliona KM koje kao pripadaju Opštini Visoko. Pojedinci uključeni u izvodjenje radova tvrde da je tamo svakodnevno boravilo izmedju 300 i 350 ljudi, te 60 i 70 najvjerovatnije vojnih mašina, da je iskopano izmedju 4 i 5 miliona kubnih metara zemlje i da je potrošeno 4 miliona litara nafte (primjera radi u Sarajevu je 1993. godine litar nafte na crnom tržištu, koštao oko 10 DEM!), da je na iskrčeni prostor nasuto oko 1.500 kubvnih metara šljunka, da su utrošene stotine kilometara cijevi za drenažu… i tako dalje, i tako dalje. Dio ljudstva i mašina je bio vojno mobiliziran, a dio iznajmljen od tada državnih preduzeća koja te usluge nikada nisu naplatila.
U Visokom su za vrijeme apsolutne SDA vlasti pričali da će sve finansirati Malezijci, da će aerodrom u konačnici zapošljavati 17.000 ljudi (londonski Hitrou ima tek desetinu tog broja zaposlenih – op.aut.) te da će se kompletan sarajevski aerodrom preseliti u Visoko, a konačna cijena aerodroma biće četiri milijarde dolara. Tada su u Visokom drugačije i nije smjelo misliti. Tim povodom pravljene su i kojekakve prezentacije po Opštini, sjećam se takve jedne u kojoj je neki dedica pričao kako će Visoko moći živjeti samo od prodaje cvijeća koje će putnici kupovati na aerodromu!? Do tog ludila je išla priča o aerodromu da je svih tih godina sportista općine Visoko na godišnjem izboru uvijek bio neko iz “Aero Kluba” Visoko. Ta ideja je oko sebe okupila nevjerovatan broj poltrona željnih mrvica koje su ispadale tadašnjem načelniku i vlasniku “BIO-a”. Sve su te zajebancije Visočani platili i to dobro platili preko svojih leđa. Zbog toga smo bili na svim američkim crnim listama, a pojedinačno Visoko je imalo najveći broj onih kojima je bio zabranjen ulazak u SAD.
No, u svakoj će se ozbiljnijoj raspravi oko aerodroma Visoko odmah nametnuti sporno pitanje: otkuda firmi djl BIO, te poratne 1997. Godine, 37 miliona DEM, odnosno zna li se porijeklo tolikog novca? Hasan Čengić nema biografiju koja ukazuje na mogućnost zarade tolikog novca. Izuzev ako Imami nemaju kakva astronomska primanja jer: “Hasan Čengić, rodjen 1957., po zanimanju je imam koji je prije hapšenja (1987. godina) radio svega 50 dana i primio samo jednu platu. Sa tridesetak godina postao je vrlo značajan u ilegalnim odbrambenim pripremama bosanskih muslimana. Kao glavni logističar u liniji snabdijevanja Armije BiH preuzeo je ključnu ulogu u finansiranju odbrane bosanskih muslimana. Ključna logistička uloga na terenu pripala je Hasanovom ocu Halidu. Hasan Čengić je u novembru 1992. godine na Glavnom odboru SDA, zajedno sa Salimom Šabićem, na prva pitanja o pomoći i parama, najavio skoro podnošenje izvještaja. Prvi takav izvještaj, poznat javnosti, Čengić je podnio šest godina kasnije i to samo za 1997. godinu. Na pitanja o tokovima pomoći, novca i oružja, novinarima je ponovio uobičajen odgovor rekavši jednostavno: “To bi i neprijatelj htio da zna!”, pisao je sarajevski magazin Dani sredinom 1998. godine.
I danas je JP “Aerodrom” Visoko tabu tema u Visokom, niko se ne smije uhvatiti u koštac sa tim problemima niti pokušati zaštititi visočke interese koji se odbijaju od bubrega svakog građanina opštine Visoko. A, ako ipak ima onih hrabrih koji će nakon ovog teksta možda postaviti pitanje na narednoj sjednici OV Visoko, predlažemo da krenu od juna 1992 i navodne odluke Predsjedništva BiH o gradnji jednog takvog objekta. Drugi značajan momenat u cijeloj priči je 1997 godina i sporne odluke OV Visoko, kada je legalizovan sav lopovluk i šteta nanijeta građanima Visokog.